در زمستان خصوصا اواخر فصل سمپاشی هایی در باغات انجام می شود که هر یک برای دلایل خاصی استفاده می شوند.
ابتدا در مورد استفاده قارچ کش های موضعی (تماس) صحبت خواهیم کرد.
منظور از قارچ کش های موضعی قارچ کش هایی هستند که به داخل گیاه نفوذ نمی کنند و فقط در سطحی که پاشیده شده اند و در تماس با عوامل بیماری زا اثر لازم را دارند.
در این مورد دو نوع قارچ کش تماسی استفاده می شود.
اکسی کلرور مس:
قارچ کش و باکتری کش تماسی با اثر حفاظتی از گروه ترکیبات مسی است و نحوه اثر آن اختلال عمومی در متابولیسم سلولی عوامل بیماری زا است.
این قارچ کش در اکثر بیماری های قارچی توصیه می شود.
به علت اینکه این قارچ کش دارای مس است در طول فصل ممکن است به علت وجود عنصر مس سوزندگی ایجاد کند بنابراین کاربرد آن در زمستان و در بعضی توصیه ها ابتدای فصل (شروع آلودگی) است.
یکی از دلایل دیگر کاربرد در زمستان خصوصا زمان بعد از هرس درختان این است که بعد از هرس زخم هایی به گیاه وارد می شود که راه ورود عوامل بیماری زا است که با سمپاشی این قارچ کش با ایجاد لایه ای محافظت کننده راه ورود به گیاه را می بندد که برای شاخه های قطور استفاده از رنگ های باغبانی توصیه می شود.
زمان و میزان مصرف نیز بستگی به نوع گیاه و نوع عامل بیماری زا دارد.
نکته:
اختلاط هر نوع کود یا سم با ترکیبات مسی توصیه نمی شود.
برای درختان حساس باید قبل از تورم جوانه ها سمپاشی به اتمام رسیده باشد.
محلول بردو:
ترکیبات اصلی این ماده سولفات مس (کات کبود) و کربنات کلسیم (آهک) میباشد.
نحوه اثر و موارد مصرف همانند اکسی کلرور مس است. با این تفاوت که در مواردی برای محافظت طوقه گیاهان، تنه و طوقه را با بردو در غلظت بالا رنگ می کنند.
زمان و میزان مصرف نیز بستگی به نوع گیاه و نوع عامل بیماری زا دارد.