«پژمردگی فوزاریومی» از بیماری‌های خاکزاد و شایع گلخانه‌های صیفی، مانند گوجه فرنگی، خیار، فلفل و… می‌باشد که از طریق ریشه به بخش‌های درونی گیاه راه پیدا کرده و موجب خسارت شدید به محصول می‌گردد.
علائم بیماری:
– زرد شدن برگ‌های پایینی بوته در ابتدای آلودگی و سرایت آن به بخش‌های جوان‌تر با گسترش بیماری.
– پوسیدگی طوقه در مرحله گیاهچه.
– تشکیل گال طوقه و ریشه نابجا در مراحل پایانی رشد.
– نکروز و قهوه‌ای شدن حاشیه برگ‌ها.
– قهوه‌ای و سیاه شدن میوه‌های سبز و نارس.
از دلایل توسعه بیماری:
– کمبود پتاسیم و کلسیم.
– استفاده بی‌رویه از کودهای ازته.
– رطوبت بالا.
– افزایش اسیدیته خاک.
کنترل زراعی:
– آفتاب دهی خاک.
– تهیه نشاء عاری از بیماری.
– رعایت اقدامات بهداشتی در مراحل مختلف کاشت، داشت و برداشت.
– بکارگیری ارقام مقاوم.
– استفاده از کودهای حاوی روی و کلسیم بالا.
– مدیریت مصرف کودهای ازته.
– ضدعفونی نشاء قبل کشت با «پیکاسول جنوبگان».
– کنترل رطوبت و دمای گلخانه.
– تناوب زراعی.
کنترل بیولوژیک:
بکارگیری قارچکش بیولوژیک حاوی قارچ تریکودرما هاریزیانوم.
کنترل شیمیایی:
– استفاده از سموم شیمیایی با مشورت کارشناسان کشاورزی.
– پروپاموکارب هیدروکلراید.
– فوزتیل آلومینیوم.